اشتراک گذاری مطلب
“نسل سوم روشنفکری در ایران” با مقالاتی از روشنفکران دهه چهل شمسی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کتاب “نسل سوم روشنفکری در ایران” شامل مجموعه مقالاتی از روشنفکران دهه چهل شمسی ایران از سوی نشر گاه منتشر شد.
روشنفکر کیست؟
این پرسشی است که نه فقط جامعه در حال گذار ایرانی که فضای فکری غرب را از قرن هفدهم به این سو به خود مشغول کرده است.
اما فضای فکری ایرانی که پس از مشروطه هر گز نتوانسته تفکر را از چنگال خیابان و کنش سیاسی انضمامی به درآورد، از روشنفکر یک کنش‌گر سیاسی ساخته است.
تا بدان جا که در اصطلاح مردم روشنفکر بودن، هم سنگ مخالف بودن و معترض بودن است. روشنفکری در فضای فکری ایران حتی اگر خود نخواهد هم، در پرتو رسوخ فهمی میانه از سیاست به زندگی هرروزه، به دامان کنش سیاسی می‌غلتند.
شاید همین هم باعث مساله‌مند شدن امر روشنفکری نسبت به پژوهشگران جدی دانشگاهی شده است.
فضای عمومی ایران و خاصه طبقه متوسط در مقام مخاطب اصلی آثار این روشنفکران، عموما با کنار زدن کارهای جدی پژوهشی، آغوش خود را به روی نویسندگانی گشوده که کوشیده‌اند انضمامیت را به مفاهیم پیچیده دانشگاهی ترجیح دهند.
مجموعه “بازخوانی انتقادی مدرنیسم در ایران” در جلد دوم خود به سراغ روشنفکران نسل سوم ایرانی رفته است.
تمام نویسندگانی که مقالاتی از آن‌ها در این جلد آمده مربوط به دهه چهل و اوایل دهه پنجاه شمسی هستند. یعنی دورانی که محل تضارب دست کم سه گروه عمده از اندیشمندان بود؛ در سویی سنت‌گرایانی چون سیدحسین نصر قرار داشتند، در سوی دیگر امثال هانری کوربن و اصحاب فردید که با تاسی از عرفان و پدیدارشناسی هایدگری سعی در پی بازخوانی سنت و بازگشت به آغا‌‌زهای بودند و در سمت سوم روشنفکرانی چون احسان نراقی، نادر نادرپور و جلال ستاری و دیگران حضور داشتند که می‌کوشیدند تا مبانی معرفتی جدیدی در برابر برساخت‌های فرهنگی سنتی ایران معرفی کنند.
مجموعه بازخوانی انتقادی مدرنیسم در ایران با عنوان” نسل سوم روشنفکری در ایران” شامل دوازده مقاله از مهرداد بهار،احمد بهمنش، جمشید بهنام، عباس زریاب، عبدالحسین زرین کوب، جلال ستاری، ذبیح‌الله صفا، حمید عنایت، جواد مشکور، نادر نادرپور، ابولحسن نجفی و هوشنگ نهاوندی است که توسط مهدی احمدیان شیجانی گردآمده و از سوی نشر گاه منتشر شده است.
منبع:https://www.ilna.news/fa/tiny/news-841712
